Opowiadania ruderalne powstają spontanicznie, samorzutnie na rumowiskach, wysypiskach śmieci, przydrożach, terenach kolejowych, zapomnianych budowlach, w luksusowych apartamentowcach, opuszczonych kopalniach, penthouse’ach, w okolicy gruzowisk i  hałd poprzemysłowych – wszędzie tam, gdzie na skutek działalności człowieka zniknęła literatura pierwotna, w miejscach mocno uprzemysłowionych, skomercjalizowanych i zurbanizowanych, w których naturalna literatura przestała istnieć.

O.r. to często gatunek pionierski, a więc taki, który występuje jako pierwszy na zdewastowanych przez człowieka terenach tworząc → nową literaturę (nouvelle littérature). Charakterystycznym elementem o.r. jest świat przedstawiony, a ściślej konstrukcja przedstawionej przestrzeni. Często bohaterem o.r. staje się właśnie sama przestrzeń – niedostrzegana, zapomniana lub nawet nieistniejąca. Przestrzeń zniszczona i zdegradowana.

Powstają w  cieniu, ale też w  kontrze do gatunków masowych, hodowanych i tuczonych przez generatory fabuł, produkowanych w  wielkich fabrykach wydawniczych, cyzelowanych przez maksymalizację zysku. O.r. włącza się niekiedy w krąg tak zwanej → czwartej literatury, która jest jednak dość nieścisłym terminem,
używanym do określenia wszelkiej dzikiej literatury czy też → nowotworów literackich rozwijających się samorzutnie, bez ingerencji człowieka.

Tymoteusz Skiba – Zwycięzca pierwszej edycji w Konkursie Nagrody Literackiej Złota Magdalenka.