Autorka podejmuje istotny z językoznawczego punktu widzenia problem oceny i interpretacji tempa mowy, a w szczególności tempa artykulacji, w mowie spontanicznej. Zjawisko to ma również ważny wymiar praktyczny (). Praca zawiera cenny materiał językoznawczy mający ogromne znaczenie dla fonetyki artykulacyjnej i audytywnej. Stanowi również istotny wkład do pełniejszego opisu zaburzeń mowy (aspekt prozodyczny wypowiedzi), a także do badań fonoskopijnych w kryminalistyce. Otwiera również nowe perspektywy badań w logopedii, w szczególności w opracowaniu norm rozwoju mowy w zakresie tempa mówienia/artykulacji, a także pełniejszego opisu zaburzeń substancji suprasegmentalnej wypowiedzi w różnych jednostkach zaburzeń mowy.

Z recenzji dr. hab. Zdzisława Marka Kurkowskiego