Mirosław Morozow, doktor nauk historycznych i pułkownik rezerwy, postawił sobie za cel pokazanie prawdy o Aleksandrze Marinesko, bohaterze Związku Radzieckiego, a jednocześnie pozbawionym hamulców alkoholiku. Zgromadził dokumenty rejestrujące jego samowolne wypady na ląd i rajd okrętem do Szwecji, poza wyznaczony sektor. Sowieckie raporty pokazują wycinek historii, a ich zawartość determinowała auto- albo wręcz cenzura, ale można w tej publikacji natrafić na wzmianki o kolegach kapitana mających na sumieniu dużo mniejsze niż on przewinienia, a skazanych i zmarłych w kazamatach.
Zatopieniu "Wilhelma Gustloffa", które przyczyniło się do powstania legendy bohatera, towarzyszyły mało chwalebne okoliczności - podczas tego samego patrolu Marinesko przepuścił dziesiątki konwojów i zespołów okrętów bojowych, w skład których - pisze autor - wchodziło ponad 200 jednostek. Był jeszcze jeden szczegół: kiedy Marinesko manewrował w pobliżu "Gustloffa", działał pod presją nie tylko nieuniknionej rozprawy przed trybunałem wojskowym za pijaństwo, ale miał też na karku specjalnie wysłanego przez zwierzchników funkcjonariusza wydziału politycznego.
Autor postawił sobie za cel także rozwiązanie kontrowersyjnej kwestii ataku na statek pasażerski i śmierć cywilów. "Gustloff", jak przekonuje, był "całkowicie uzasadnionym celem wojskowym", ponieważ widniał na listach statków pomocniczych Kriegsmarine, posiadał uzbrojenie, którego użyłby do samoobrony, a ponadto płynął z eskortą.